I

Ας ξεκινήσουμε από τη διαδικασία αναγνώρισης ενός τόπου, στην περίπτωσή μας αυτού της Ακαδημίας Πλάτωνος. Μία πρώτη προσπάθεια προσέγγισης καταδεικνύει την απόσταση ανάμεσα στον ξένο, όπως η γράφουσα, και στον ίδιο τον τόπο. Συνοδεύεται από ανάκατες σκέψεις και συναισθήματα μόνο από την προφορά της ονομασίας του (Ακαδημία Πλάτωνος), τα οποία όμως είναι τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, αλλά συνάμα δείχνουν πως μπορούν να «δέσουν», να αποτελέσουν μία ακολουθία και να περι-γράψουν τον τόπο αυτόν. Αυτή η ανησυχία για έναν «κρυφό» ειρμό γεγονότων, μνήμης, γεωγραφίας, ανθρώπων, καταστάσεων, υπενθυμίζει την ανάγκη για μία καταγραφή και αναζήτηση όλων αυτών, στα μέρη όπου μας οδηγούν οι υποψίες μας. Μία τέτοια βιωματική καταγραφή, που να μας δίνει την πιθανότητα να συλλάβουμε, έστω και για λίγο, τι συμβαίνει στην Ακαδημία Πλάτωνος. Μία τέτοια καταγραφή δε θα μπορούσε, παρά να είναι ένα αρχείο «περατώσιμο μέσα σε ένα μέλλον που μπορεί να καθοριστεί ως μελλοντικό παρόν (…) δεν είναι μόνο η προσωρινή απροσδιοριστία, αυτή που διανοίγει το συνηθισμένο πεδίο μιας επιστημονικής εργασίας που βρίσκεται υπό εκτέλεση και παραμένει πάντα ατελής, ιδιαίτερα γιατί νέα αρχεία μπορεί ακόμα να αποκαλυφθούν, να εξέλθουν από τη μυστικότητα ή τη σφαίρα του απόρρητου, για να υποβληθούν σε νέες ερμηνείες. Δεν πρόκειται πια για τον ίδιο χρόνο, για το ίδιο πεδίο και για την ίδια σχέση με το αρχείo. » * Μία προοπτική που πηγάζει από την επιθυμία της γνώσης για τον τόπο, είναι αυτή της φαντασίας μίας πορείας, χωρίς η τελευταία να φέρει τον χαρακτηρισμό του γραμμικού ή (και) τακτικού. Γιατί ο τόπος αυτός μας γεννάει υποψίες για διαφορετικούς χρόνους και τόπους που φαίνεται να εμπεριέχει.

* Ζακ Ντεριντά, η έννοια του αρχείου, μτφρ. Κωστής Παπαγιώργης, εκδόσεις ΕΚΚΡΕΜΕΣ, σελ. 79