V

[…] το ότι είδα με τα μάτια μου τις κορυφές των βουνών, τα κύματα της θάλασσας, τα πλατιά ποτάμια δεν σημαίνει ότι κατανόησα κι ότι έχουν γίνει κτήμα μου. Ξέρω όμως καλά διά μέσου ποιας αίσθησης μου εντυπώθηκαν.

Αυγουστίνος, Εξομολογήσεις 10, 8, 15

Περιπλανώμενη στο πάρκο δεν ένιωθα την επιθυμία να ξεφύγω από αυτό, παρά να ακουμπήσω κάτω, όσο πιο κοντά στο έδαφος που περπατάω.Στους δρόμους, όμως, που ακουμπάνε στοιχισμένες πολυκατοικίες πέντε και έξι ορόφων, είχα την επιθυμία να ανέβω. Να ξεφύγω από τον κόσμο που κινούταν σε μία γραμμική πορεία, όπως αυτή δημιουργείται από τα αντικριστά μέτωπα των πολυκατοικιών. Να βιώσω ξανά την αίσθηση που δίνει η θέα του αστικού τοπίου της Αθήνας από ψηλά. Αυτή τη φωτογραφική μνήμη του στρώματος από μπετόν, καθώς το αντικρίζεις από το δώμα μιας αθηναϊκής πολυκατοικίας. Αυτό το επίπεδο της πόλης δεν χρησιμοποιείται για κάποια βασική και καθημερινή λειτουργία της, παρά μόνο για την αποθήκευση κάποιων εγκαταστάσεων, όπως οι θερμοσίφωνες. Αποτελεί, έτσι, την ήσυχη κορυφογραμμή της, όπου βρισκόμενος κανείς σε αυτήν μεταμορφώνεται στον κατακτητή του βουνού, λίγο πιο ψηλά από τον πολιτισμό, τόσο ώστε να τον ελέγχει έστω και με το βλέμμα του. «Η αίσθηση του μεγαλείου σχετίζεται με αισθήματα δέους, απεραντοσύνης, καταποντισμού κι ενός αγνώστου που εμπνέει, αλλά πολύ περισσότερο συνδέεται με μια αίσθηση συγχώνευσης με το τοπίο που το περιβάλλει»*

*Βασιλική Νάκου, Δύο ταξίδια στον Le Corbusier, επιμέλεια: Παναγιώτης Τουρνικώτης, εκδόσεις FUTURA, 2005, σελ. 89

«Η σημασία του δώματος περιλαμβάνει αυτό που καλούμε ανάταση, άνοιγμα, ανάδυση, περιλαμβάνει οτιδήποτε βρίσκεται ανάμεσα στη γη και τον ουρανό.»*

*Βασιλική Νάκου, Δύο ταξίδια στον Le Corbusier, επιμέλεια: Παναγιώτης Τουρνικώτης, εκδόσεις FUTURA, 2005, σελ. 95